آیا تمرین ثبات مرکزی بر فاکتورهای فضایی-زمانی شنای کرال سینه و ثبات عملکردی اندام فوقانی شناگران نخبه ناشنوا اثر دارد؟

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین ثبات مرکزی بر برخی فاکتورهای فضایی-زمانی شنای کرال سینه و ثبات عملکردی اندام فوقانی شناگران نخبه ناشنوا بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی تصادفی کنترل شده (RCT)، که به صورت نیمه تجربی با طرح تحقیق پیش‌آزمون – پس‌آزمون همراه با گروههای آزمون و کنترل بود، تعداد 28 شناگر مرد ناشنوا که در اردوی آماده‌سازی مسابقات حضور داشتند به عنوان نمونه‌های تحقیق به دو گروه چهارده‌نفره آزمودنی (94/2 ± 92/20 سال) و کنترل (41/3 ± 25/20 سال) تقسیم شدند و گروه آزمودنی علاوه بر تمرینات شنا مستمر، شش هفته پروتکل تمرینی ثبات مرکزی را در برنامه تمرینی خود انجام داد. برای اندازه‌گیری متغیرهای فضایی-زمانی شنای کرال‌سینه از دوربین سرعت بالای تخصصی Sony cyber-shot RX 100IV با فرکانس fp250 به همراه قاب ضدآب آن و برای ارزیابی ثبات عملکردی اندام فوقانی از تست YBT-UQ استفاده شد. پس از محرز‌شدن طبیعی بودن توزیع داده‌ها از طریق آزمون شاپیرو-ویلک، از آزمون ANCOVA برای بررسی اثر تمرین ثبات مرکزی در متغیرهای موردنظر در پیش و پس-آزمون در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون آماری ANCOVA نشان داد تفاوت معناداری (05/0 ≥ P) میان نتایج پیش و پس‌‌آزمون در متغیرهای رکورد 50 متر سرعتی کرال‌سینه، سرعت شناگر، طول هر استروک، شاخص هر استروک و نمره تست YBT_UQ در دست برتر وجود داد، اما در مورد متغیرهای نرخ هر استروک، زمان هر استروک و نمره تست YBT_UQ در دست غیربرتر، تفاوت معناداری نشان نداد(05/0 ≤ P). نتیجه‌گیری: براساس نتایج برخواسته از پژوهش؛ به طور کلی تمرینات ثبات مرکزی توانسته بر بهبود عملکرد شناگران و نیز ثبات بیشتر عملکردی اندام فوقانی تاثیر بسزایی بگذارد، لذا پیشنهاد می‌شود مربیان در برنامه تمرینی شنا، از تمرینات ثبات مرکزی به صورت ترکیبی استفاده نمایند.